欢迎访问爱诗意网!
欢迎访问爱诗意网!
花飞有底急，老去愿春迟。可惜欢娱地，都非少壮时。宽心应是酒，遣兴莫过诗。此意陶潜解，吾生后汝期。huā fēi yǒu dǐ jí ，lǎo qù yuàn chūn chí 。kě xī huān yú dì ，d
望极春城上，开筵近鸟巢。白花檐外朵，青柳槛前梢。池水观为政，厨烟觉远庖。西川供客眼，唯有此江郊。wàng jí chūn chéng shàng ，kāi yàn jìn niǎo cháo 。bái huā yán
凉气晚萧萧，江云乱眼飘。风鸳藏近渚，雨燕集深条。黄绮终辞汉，巢由不见尧。草堂樽酒在，幸得过清朝。liáng qì wǎn xiāo xiāo ，jiāng yún luàn yǎn piāo 。fēng yuān c
荒村建子月，独树老夫家。雾里江船渡，风前径竹斜。寒鱼依密藻，宿鹭起圆沙。蜀酒禁愁得，无钱何处赊。huāng cūn jiàn zǐ yuè ，dú shù lǎo fū jiā 。wù lǐ jiāng chuán
为人性僻耽佳句，语不惊人死不休。老去诗篇浑漫与，春来花鸟莫深愁。(漫与一作：漫兴)新添水槛供垂钓，故着浮槎替入舟。焉得思如陶谢手，令渠述作与同游。翻译：为人性僻耽佳句，语不惊人死不休。平生为人喜欢细细琢磨苦苦寻觅好的
有客骑骢马，江边问草堂。远寻留药价，惜别到文场。入幕旌旗动，归轩锦绣香。时应念衰疾，书疏及沧浪。yǒu kè qí cōng mǎ ，jiāng biān wèn cǎo táng 。yuǎn xún liú yào
故人亦流落，高义动乾坤。何日通燕塞，相看老蜀门。东行应暂别，北望苦销魂。凛凛悲秋意，非君谁与论。gù rén yì liú luò ，gāo yì dòng qián kūn 。hé rì tōng yàn sāi
晚景孤村僻，行军数骑来。交新徒有喜，礼厚愧无才。赏静怜云竹，忘归步月台。何当看花蕊，欲发照江梅。wǎn jǐng gū cūn pì ，háng jun1 shù qí lái 。jiāo xīn tú yǒu xǐ
老耻妻孥笑，贫嗟出入劳。客情投异县，诗态忆吾曹。东郭沧江合，西山白雪高。文章差底病，回首兴滔滔。lǎo chǐ qī nú xiào ，pín jiē chū rù láo 。kè qíng tóu yì xiàn
百年已过半，秋至转饥寒。为问彭州牧，何时救急难。bǎi nián yǐ guò bàn ，qiū zhì zhuǎn jī hán 。wéi wèn péng zhōu mù ，hé shí jiù jí nán 。
暂往比邻去，空闻二妙归。幽栖诚简略，衰白已光辉。野外贫家远，村中好客稀。论文或不愧，肯重款柴扉。zàn wǎng bǐ lín qù ，kōng wén èr miào guī 。yōu qī chéng jiǎn
野桥齐度马，秋望转悠哉。竹覆青城合，江从灌口来。入村樵径引，尝果栗皱开。落尽高天日，幽人未遣回。yě qiáo qí dù mǎ ，qiū wàng zhuǎn yōu zāi 。zhú fù qīng chéng
老夫卧稳朝慵起，白屋寒多暖始开。江鹳巧当幽径浴，邻鸡还过短墙来。绣衣屡许携家酝，皂盖能忘折野梅。戏假霜威促山简，须成一醉习池回。lǎo fū wò wěn cháo yōng qǐ ，bái wū hán duō n
近闻宽法离新州，想见怀归尚百忧。逐客虽皆万里去，悲君已是十年流。干戈况复尘随眼，鬓发还应雪满头。玉垒题书心绪乱，何时更得曲江游。jìn wén kuān fǎ lí xīn zhōu ，xiǎng jiàn huái
卧病荒郊远，通行小径难。故人能领客，携酒重相看。自愧无鲑菜，空烦卸马鞍。移樽劝山简，头白恐风寒。wò bìng huāng jiāo yuǎn ，tōng háng xiǎo jìng nán 。gù rén nén